Ο Ανδρέας προτείνει...

Δεν θα μια αστείος. Απλά θα προτείνω.

Μπορεί να είμαι και λίγο αστείος. Ειλικρινά δεν το επιδιώκω.

Καλά, εντάξει, το επιδιώκω.

Τέλος πάντων, εδώ θα προτείνω διάφορα κουτουρού που μου έρχονται στο μυαλό, τα οποία δεν χαίρουν δημοσιότητας ανάλογης αυτής που τους αρμόζει. Δίχως σάλτσες ξεκινώ ένα δυο τρία γιο.

Jungle Speed:

Δεν ξέρω ποιος Θεός το έφτιαξε. Δεν ξέρω ούτε από ποιο πλανήτη το έκλεψε. Αυτό που ξέρω είναι ότι αναφέρομαι στο πιο γαμάτο κάτι που έβγαλε η ανθρωπότητα την τελευταία δεκαπενταετία (Έτος παραγωγής: 1997)

Τι είναι:

80 κάρτες και ένα Τοτέμ (Ναι, αυτό το παλούκι με πρόσωπα που είχαν για προσκύνημα οι ινδιάνοι. Εδώ είναι σε πιο απλουστευμένη μορφή.)

Κάμποσοι παίκτες, κατά την γνώμη μου παίζεται καλύτερα με 4-5 άντε 6 παίκτες, έχουν ίσο αριθμό καρτών στοιβαγμένες με την πρόσοψη προς το τραπέζι, δάπεδο ή οτιδήποτε άλλο παίζουν. Όλοι κάθονται σε ίση απόσταση από το τοτέμ (μήκους κοντά 15 cm) και έχουν μπροστά τους τις κάρτες τους. Με κυκλική σειρά τραβάει ο καθένας την κάρτα του και όσοι έχουν ίδιες διεκδικούν το τοτέμ. Νικητής αυτός που μένει χωρίς κάρτες.

Kinda gay?

Ας εμβαθύνω…

Όπως είπα ήδη, όταν δυο παίκτες έχουν κάτω την ίδια κάρτα (εννοώντας ότι το σχέδιο που απεικονίζει η κάρτα έχει το ίδιο σχήμα) διεκδικούν το τοτέμ. Μια γεύση για το πώς είναι οι κάρτες:

Που σημαίνει ότι μπορεί να μπερδευτείς αρκετά εύκολα.

Σου είπα ότι πρέπει να τραβήξεις την κάρτα σου το ταχύτερο δυνατόν αφ ότου την τραβήξει ο προηγούμενος; Καλά, δεν λέμε να ξεσκιστείς, αλλά δεν παίζουμε Πόκερ, που σημαίνει ότι έχεις λίγο χρόνο (αν δεν είναι αυτιστικοί οι αντίπαλοι) να επεξεργαστείς τι κάρτες είναι κάτω. Επίσης την κάρτα την τραβάς με τρόπο που να την βλέπει ο άλλος πρώτα.

(Τσέκαρε την κάτωθεν φωτό)

Έστω τώρα, ότι εσύ έχεις την κάρτα που σου χω κυκλώσει και ο αντίπαλος έχει την κάρτα που σου χω τετραγωνίσει. Εσύ μπερδεύεσαι, άνθρωπος είσαι (ας μην έκανα την ίδια μαλακία πάνω από 20 φορές και θα σε στόλιζα με διάφορες λέξεις που ανακάλυψα χθες κοιτώντας το ταβάνι) και πας να πιάσεις το τοτέμ. Και ακόμα χειρότερα το πιάνεις. Και ακόμα χειροτερότερα το διεκδικείς (άμα είναι κ ο άλλος το ίδιο τρόμπας, με τον σύντρομπο, αν δεν είναι με τον αέρα) και το παίρνεις. Σ αυτή τη περίπτωση έκανες «μαλακία»…βασικά χωρίς «», μαλακία, και παίρνεις ότι κάρτα υπάρχει κάτω στην τράπουλα σου. Ύπουλο;

Να προσθέσω ότι μαλακία θεωρείται οποτεδήποτε το τοτέμ μετακινηθεί χωρίς λόγο.

Και να προσθέσω επίσης τις περιπτώσεις που δύο ή και περισσότεροι διεκδικούν το Τοτέμ...

Παίζοντας το φλώρος edition:

Αυτός που το χέρι του είναι πιο χαμηλά στο τοτέμ το κερδίζει. Boooooorin’.

Παίζοντας το brutal edition:

Έχεις κάθε δικαίωμα να κάνεις ότι πειράματα γουστάρεις στο σώμα του άλλου μέχρι να πάρεις το τοτέμ. Εμείς το παίζαμε χωρίς πειράγματα σε άνω και κάτω κεφάλι. Αν θέλετε εσείς γίνεται πιο hardcore. Προσωπικά έχω δει τον εαυτό μου να σκάει σαν καρπούζι πάνω στο τραπέζι, τον αδερφό μου να στραμπουλάει δάκτυλα, τον Πάνο να ναι πάνω απ τον Μήτσο και το γόνατο του να φλερτάρει την καρωτίδα του 2^ου, τον Πάνο με τον Κώστα να διεκδικούν το τοτέμ και να φεύγουν τραπέζια και καρέκλες (κυριολεκτικά), το τοτέμ από κεκτημένη ταχύτητα να έχει πεταχτεί 10 m πιο πέρα και τον Φίλιππο με παράσημα πολέμου (γρατσουνιές, τσιμπιές, δαγκωματιές, πιπιλιές) τα οποία ακόμα και σήμερα, ένα μήνα μετά τα συμβάντα είναι εμφανέστατα σταα κακόμοιρα χέρια του.

Επίσης έχω δει και άτομα (α ρε Γιωρίκα!) να παίρνουν το τοτέμ με αρκετά αξιοζήλευτο στυλ και με ταχύτητα ανάλογη μεθυσμένης μύγας δίχως οι άλλοι να τον αντιληφτούν. Και αυτό είναι μαγκιά.

Έχει βγει και σε Wii αλλά είναι φλωριά. Δεν έχει ξύλο άρα δεν λέει, οπότε δεν έγραψα αυτές τις δύο προτάσεις.

Επίσης υπάρχουν και οι ειδικές κάρτες (στην φωτό αυτές με τα βελάκια) οι οποίες βαριέμαι να πω τι κάνουν.

Αν σας έπεισα σίγουρα από κοντά θα σας αρέσει περισσότερο.

Σημείωση: Το έχω παίξει πάνω από 100 φορές. Κέρδισα τις 5 φορές. Το πολύ. Έπαιξα ξύλο αρκετό ξύλο όμως και έριξα αρκετό δούλεμα ώστε να το χαρώ. So…big up for Jungle Speed!

Psycho Choke:

Τους ανακάλυψα από ένα hip-hop κομμάτι στο οποίο είχαν βάλει τις κιθάρες τους και τα φωνητικά στο ρεφραίν. Δεν με τρέλαναν αλλά πιο πολύ το όνομα με κίνησε να ψάξω. Δεν βρήκα τρελές πληροφορίες, αλλά με αυτές που βρήκα ήμουν αρκετά καλυμμένος. Βρήκα το Unraveling Chaos διαθέσιμο για download (το οποίο ειλικρινά θα το αγόραζα ανήξερα τα σημεία πώλησης, αντικαταβολές δεν παίζουν) το κατέβασα το άκουσα και έκτοτε το λιώνω συνέχεια.

Χαρακτηριστικό κομμάτι το Get Down, αλλά δεν τα βρήκα στο YouTube, οπότε παραθέτω το επόμενο καλύτερο, το

Streetwise:

Θυμίζει λίγο σε στυλ τους S.O.A.D αλλά όχι σε σημείο που θα τους πεις κόπιες. Πολύ καλές κιθάρες, αξιόλογες γκαρίδες, και πολύ ωραία φωνή. Δεν ξέρω κατά πόσο θα τους συμπαθήσει ο καμένος μεταλάς, εμένα πάντως με έχουν κερδίσει.

Αυτό που ίσως τους κάνει πιο γαμάτους στα μάτια μου είναι ότι είναι Έλληνες.

Όχι, δεν είμαι ούτε ευπατρίδης, ούτε εθνικόφρων ούτε τίποτα. Απλά ξαφνιάστηκα θετικά που βγήκε τόσο γαμάτος ήχος από Ελληνική μπάντα. Όχι ότι δεν μας έχουν συνηθίσει. Rotting Christ, Firewind, Septic Flesh χαρακτηριστικά ονόματα με αντίκρισμα και στο εξωτερικό. Τέσπα, σκατογαμάνε και πιστεύω με το κατάλληλο promotion θα πάνε ψηλά. Πέρυσι είχαν παίξει Ράδιο Αρβύλα, έχουν πάρε δώσε με Gus G, έχουν μπει σε ανεξάρτητη δισκογραφική και από μια μερίδα ανθρώπων που τον έχουν ακούσει έχουν πάρει θετικότατα σχόλια.

Ζήσε σαν Μπάτσος, Ψόφα σαν Σκύλος:

Κωμωδία, παραγωγή της Chainfree.

Και για να σε προλάβω, Chainfree = Ελληνικό Δίκτυο Ανεξάρτητων Κινηματογραφιστών, όπως οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται, με ιδρυτικά μέλη την ομάδα της Nostalgeek (που μας έφερε την καλτίλα της δεκαετιας, Ο Πανίσχυρος Μεγιστάνας Των Νίντζα) και της Underworld (Με πιο γνωστή την ταινία Hitokiri, ταινία που ναι μεν είχε budget όχι μεγαλύτερο από 500€, κάτι το οποίο το διέκρινε και τυφλός όταν έβλεπε την ταινία, αλλά είχε πολύ μεράκι και εμφανές επιρροές από anime, κάτι που την καθιστά στις αγαπημένες μου ταινίες μόνο και μόνο για την πρόθεση τους).

Τον Πανίσχυρο Μεγιστάνα θα τον ξέρετε αρκετόι. Έστω και καταλάθος. Αν όχι, πάρτε μια ιδέα.

Η Ιδέα:

(Σέκερης ρε μαδαφάκαζ!)

Φάτε και Hitokiri:

Στη νέα τους ταινία, σαφώς πιο βελτιωμένοι, συναγωνίζονται μεγάλες εταιρίες και στην σκηνοθεσία, και στην κάμερα και γενικά είναι μία εταιρία που πιστεύω το πολύ σε 5 χρόνια θα έχει πολύ καλό όνομα και ήδη έχει αρχίσει να αναγνωρίζεται από κόσμο.

Το trailer:

Για κινηματογραφικές προβολές, μια πρόχειρη αναζήτηση αρκεί. Όσοι μένετε Ρόδο θα το δείτε στο επερχόμενο φέστιβαλ που θα διεξαχθεί εκεί.

Όσοι περιμένετε να το δείτε σπίτι σας θα περιμένετε κανένα χρόνο ακόμα…

Αυτά, δεύτερο άρθρο σε μία μέρα, μάλλον είμαι άρρωστος. Καληνύχτα!

Δεν θα μια αστείος. Απλά θα προτείνω.

Μπορεί να είμαι και λίγο αστείος. Ειλικρινά δεν το επιδιώκω.

Καλά, εντάξει, το επιδιώκω.

Τέλος πάντων, εδώ θα προτείνω διάφορα κουτουρού που μου έρχονται στο μυαλό, τα οποία δεν χαίρουν δημοσιότητας ανάλογης αυτής που τους αρμόζει. Δίχως σάλτσες ξεκινώ ένα δυο τρία γιο.

Jungle Speed:

Δεν ξέρω ποιος Θεός το έφτιαξε. Δεν ξέρω ούτε από ποιο πλανήτη το έκλεψε. Αυτό που ξέρω είναι ότι αναφέρομαι στο πιο γαμάτο κάτι που έβγαλε η ανθρωπότητα την τελευταία δεκαπενταετία (Έτος παραγωγής: 1997)

Τι είναι:

80 κάρτες και ένα Τοτέμ (Ναι, αυτό το παλούκι με πρόσωπα που είχαν για προσκύνημα οι ινδιάνοι. Εδώ είναι σε πιο απλουστευμένη μορφή.)

Κάμποσοι παίκτες, κατά την γνώμη μου παίζεται καλύτερα με 4-5 άντε 6 παίκτες, έχουν ίσο αριθμό καρτών στοιβαγμένες με την πρόσοψη προς το τραπέζι, δάπεδο ή οτιδήποτε άλλο παίζουν. Όλοι κάθονται σε ίση απόσταση από το τοτέμ (μήκους κοντά 15 cm) και έχουν μπροστά τους τις κάρτες τους. Με κυκλική σειρά τραβάει ο καθένας την κάρτα του και όσοι έχουν ίδιες διεκδικούν το τοτέμ. Νικητής αυτός που μένει χωρίς κάρτες.

Kinda gay?

Ας εμβαθύνω…

Όπως είπα ήδη, όταν δυο παίκτες έχουν κάτω την ίδια κάρτα (εννοώντας ότι το σχέδιο που απεικονίζει η κάρτα έχει το ίδιο σχήμα) διεκδικούν το τοτέμ. Μια γεύση για το πώς είναι οι κάρτες:

Που σημαίνει ότι μπορεί να μπερδευτείς αρκετά εύκολα.

Σου είπα ότι πρέπει να τραβήξεις την κάρτα σου το ταχύτερο δυνατόν αφ ότου την τραβήξει ο προηγούμενος; Καλά, δεν λέμε να ξεσκιστείς, αλλά δεν παίζουμε Πόκερ, που σημαίνει ότι έχεις λίγο χρόνο (αν δεν είναι αυτιστικοί οι αντίπαλοι) να επεξεργαστείς τι κάρτες είναι κάτω. Επίσης την κάρτα την τραβάς με τρόπο που να την βλέπει ο άλλος πρώτα.

(Τσέκαρε την κάτωθεν φωτό)

Έστω τώρα, ότι εσύ έχεις την κάρτα που σου χω κυκλώσει και ο αντίπαλος έχει την κάρτα που σου χω τετραγωνίσει. Εσύ μπερδεύεσαι, άνθρωπος είσαι (ας μην έκανα την ίδια μαλακία πάνω από 20 φορές και θα σε στόλιζα με διάφορες λέξεις που ανακάλυψα χθες κοιτώντας το ταβάνι) και πας να πιάσεις το τοτέμ. Και ακόμα χειρότερα το πιάνεις. Και ακόμα χειροτερότερα το διεκδικείς (άμα είναι κ ο άλλος το ίδιο τρόμπας, με τον σύντρομπο, αν δεν είναι με τον αέρα) και το παίρνεις. Σ αυτή τη περίπτωση έκανες «μαλακία»…βασικά χωρίς «», μαλακία, και παίρνεις ότι κάρτα υπάρχει κάτω στην τράπουλα σου. Ύπουλο;

Να προσθέσω ότι μαλακία θεωρείται οποτεδήποτε το τοτέμ μετακινηθεί χωρίς λόγο.

Και να προσθέσω επίσης τις περιπτώσεις που δύο ή και περισσότεροι διεκδικούν το Τοτέμ...

Παίζοντας το φλώρος edition:

Αυτός που το χέρι του είναι πιο χαμηλά στο τοτέμ το κερδίζει. Boooooorin’.

Παίζοντας το brutal edition:

Έχεις κάθε δικαίωμα να κάνεις ότι πειράματα γουστάρεις στο σώμα του άλλου μέχρι να πάρεις το τοτέμ. Εμείς το παίζαμε χωρίς πειράγματα σε άνω και κάτω κεφάλι. Αν θέλετε εσείς γίνεται πιο hardcore. Προσωπικά έχω δει τον εαυτό μου να σκάει σαν καρπούζι πάνω στο τραπέζι, τον αδερφό μου να στραμπουλάει δάκτυλα, τον Πάνο να ναι πάνω απ τον Μήτσο και το γόνατο του να φλερτάρει την καρωτίδα του 2^ου, τον Πάνο με τον Κώστα να διεκδικούν το τοτέμ και να φεύγουν τραπέζια και καρέκλες (κυριολεκτικά), το τοτέμ από κεκτημένη ταχύτητα να έχει πεταχτεί 10 m πιο πέρα και τον Φίλιππο με παράσημα πολέμου (γρατσουνιές, τσιμπιές, δαγκωματιές, πιπιλιές) τα οποία ακόμα και σήμερα, ένα μήνα μετά τα συμβάντα είναι εμφανέστατα σταα κακόμοιρα χέρια του.

Επίσης έχω δει και άτομα (α ρε Γιωρίκα!) να παίρνουν το τοτέμ με αρκετά αξιοζήλευτο στυλ και με ταχύτητα ανάλογη μεθυσμένης μύγας δίχως οι άλλοι να τον αντιληφτούν. Και αυτό είναι μαγκιά.

Έχει βγει και σε Wii αλλά είναι φλωριά. Δεν έχει ξύλο άρα δεν λέει, οπότε δεν έγραψα αυτές τις δύο προτάσεις.

Επίσης υπάρχουν και οι ειδικές κάρτες (στην φωτό αυτές με τα βελάκια) οι οποίες βαριέμαι να πω τι κάνουν.

Αν σας έπεισα σίγουρα από κοντά θα σας αρέσει περισσότερο.

Σημείωση: Το έχω παίξει πάνω από 100 φορές. Κέρδισα τις 5 φορές. Το πολύ. Έπαιξα ξύλο αρκετό ξύλο όμως και έριξα αρκετό δούλεμα ώστε να το χαρώ. So…big up for Jungle Speed!

Psycho Choke:

Τους ανακάλυψα από ένα hip-hop κομμάτι στο οποίο είχαν βάλει τις κιθάρες τους και τα φωνητικά στο ρεφραίν. Δεν με τρέλαναν αλλά πιο πολύ το όνομα με κίνησε να ψάξω. Δεν βρήκα τρελές πληροφορίες, αλλά με αυτές που βρήκα ήμουν αρκετά καλυμμένος. Βρήκα το Unraveling Chaos διαθέσιμο για download (το οποίο ειλικρινά θα το αγόραζα ανήξερα τα σημεία πώλησης, αντικαταβολές δεν παίζουν) το κατέβασα το άκουσα και έκτοτε το λιώνω συνέχεια.

Χαρακτηριστικό κομμάτι το Get Down, αλλά δεν τα βρήκα στο YouTube, οπότε παραθέτω το επόμενο καλύτερο, το

Streetwise:

Θυμίζει λίγο σε στυλ τους S.O.A.D αλλά όχι σε σημείο που θα τους πεις κόπιες. Πολύ καλές κιθάρες, αξιόλογες γκαρίδες, και πολύ ωραία φωνή. Δεν ξέρω κατά πόσο θα τους συμπαθήσει ο καμένος μεταλάς, εμένα πάντως με έχουν κερδίσει.

Αυτό που ίσως τους κάνει πιο γαμάτους στα μάτια μου είναι ότι είναι Έλληνες.

Όχι, δεν είμαι ούτε ευπατρίδης, ούτε εθνικόφρων ούτε τίποτα. Απλά ξαφνιάστηκα θετικά που βγήκε τόσο γαμάτος ήχος από Ελληνική μπάντα. Όχι ότι δεν μας έχουν συνηθίσει. Rotting Christ, Firewind, Septic Flesh χαρακτηριστικά ονόματα με αντίκρισμα και στο εξωτερικό. Τέσπα, σκατογαμάνε και πιστεύω με το κατάλληλο promotion θα πάνε ψηλά. Πέρυσι είχαν παίξει Ράδιο Αρβύλα, έχουν πάρε δώσε με Gus G, έχουν μπει σε ανεξάρτητη δισκογραφική και από μια μερίδα ανθρώπων που τον έχουν ακούσει έχουν πάρει θετικότατα σχόλια.

Ζήσε σαν Μπάτσος, Ψόφα σαν Σκύλος:

Κωμωδία, παραγωγή της Chainfree.

Και για να σε προλάβω, Chainfree = Ελληνικό Δίκτυο Ανεξάρτητων Κινηματογραφιστών, όπως οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται, με ιδρυτικά μέλη την ομάδα της Nostalgeek (που μας έφερε την καλτίλα της δεκαετιας, Ο Πανίσχυρος Μεγιστάνας Των Νίντζα) και της Underworld (Με πιο γνωστή την ταινία Hitokiri, ταινία που ναι μεν είχε budget όχι μεγαλύτερο από 500€, κάτι το οποίο το διέκρινε και τυφλός όταν έβλεπε την ταινία, αλλά είχε πολύ μεράκι και εμφανές επιρροές από anime, κάτι που την καθιστά στις αγαπημένες μου ταινίες μόνο και μόνο για την πρόθεση τους).

Τον Πανίσχυρο Μεγιστάνα θα τον ξέρετε αρκετόι. Έστω και καταλάθος. Αν όχι, πάρτε μια ιδέα.

Η Ιδέα:

(Σέκερης ρε μαδαφάκαζ!)

Φάτε και Hitokiri:

Στη νέα τους ταινία, σαφώς πιο βελτιωμένοι, συναγωνίζονται μεγάλες εταιρίες και στην σκηνοθεσία, και στην κάμερα και γενικά είναι μία εταιρία που πιστεύω το πολύ σε 5 χρόνια θα έχει πολύ καλό όνομα και ήδη έχει αρχίσει να αναγνωρίζεται από κόσμο.

Το trailer:

Για κινηματογραφικές προβολές, μια πρόχειρη αναζήτηση αρκεί. Όσοι μένετε Ρόδο θα το δείτε στο επερχόμενο φέστιβαλ που θα διεξαχθεί εκεί.

Όσοι περιμένετε να το δείτε σπίτι σας θα περιμένετε κανένα χρόνο ακόμα…

Αυτά, δεύτερο άρθρο σε μία μέρα, μάλλον είμαι άρρωστος. Καληνύχτα!

Read more...