Σκόρπιες Σκέψεις

Επ καλησπέρα. Σας έχασα, πάει κάνα τρίμηνο στο χαλαρό από την τελευταία φορά που είπα να φιλοτιμηθώ να χαλάσω μισή ώρα από την ζωή μου στο ευπαθή πρόγραμμα της Microsoft που ονομάζετε Word.
Τι λέει καλά; Βασικά είτε μου πείτε ότι είστε καλά είτε όχι ο αέρας που θα κουνήσει τα αρχίδια μου τα ίδια μποφόρ θα είναι οπότε γιατί να χαλάσετε την ζαχαρένια σας;
Φάνηκε λίγο απότομο το άνωθεν; Γιατί ψέματα είναι; Πείτε πραγματικά τώρα, πόσοι από σας λέτε στον άλλο “τι λέει” και ενδιαφέρεστε; Ή για να μην γίνομαι και απόλυτος, σε πόσους όταν το λέτε το εννοείτε; Προσωπικά, το έχω ακούσει τόσες πολλές φορές που όποτε συναντώ γνωστό με τον οποίο οι κοινωνικές μας επαφές περιορίζονται στην υποτυπώδη επικοινωνία απαγγέλλω το παρακάτω:
Γεια, όλα καλά, εσύ, πάντα καλά, τα λέμε, γεια.
Όλο αυτό με κενό μισού δευτερολέπτου ανάμεσα σε κάθε λέξη. Και δεν είναι λίγες οι φορές βέβαια που ο διάλογος μπορεί να καταλήξει κ έτσι:
(Α: Ανδρέας R: Random δίποδο που με πλησίασε)

R: Γεια
A: Γεια
R: …
A: Όλα καλά, εσύ;
R: Γάμησε τα
A: Πάντα καλά
R: Ναι ναι
A: Άντε τα λέμε
R: Οκ ρε, μιλ…
A: Γεια

Αλλά στα παπάρια μου οπότε νταξ.

Πιθανόν να νομίζετε ότι θα κάνω άρθρο κοινωνική κατακραυγή για το “Ω, κοίτα πως καταλήξαμε έτσι! Που πήγαν οι εποχές που ήμασταν ανοικτούληδες και προσφέραμε λουλούδια ο ένας στον άλλον; Τότε που κλάναμε και μύριζε λεβάντα; Οι εποχές που τον παίζαμε και από το πέος ξεπρόβαλλαν με τσαχπινιά λευκές σταγόνες που όμοιες τους ήταν μόνο οι μπλα μπλα μπλα γκουχ σνιφ” Αλλά θα γίνω γραφικούλης και τους γραφηκούληδες τους βαράμε. Δεν θα ταν λοιπόν ωραίο να αντικρίσει ξαφνικά η μάνα μου τον σχιζοφρενή γιόκα της εν ώρα δράσης.

- Οκ, ρε Ανδρέα, τότε γιατί στον Πεοκράτωρ γράφεις το κείμενο αυτό;
- Γιατί είναι 11 το βράδυ, είχα όρεξη να βάλω τα άπαντα από dubstep και drum n bass να παίζουν και το μόνο που μπορούσα να κάνω παράλληλα ήταν να γράψω σκόρπιες σκέψεις.
Ναι, ακριβώς. Ξέρεις, στο δημοτικό μας έμαθαν την επικεφαλίδα, μια φράση που άλλοτε είναι μονολεκτική και άλλοτε έχει χ λέξεις όπου χ € [2, 8] (αν δεν έκανες άλγεβρα πρώτη λυκείου και δεν καταλαβαίνεις τι γράφω, δεν σου φταίω) και τέλος πάντων αυτή η φράση σου έλεγε τι πραγματεύεται το εκάστοτε κείμενο, άρθρο, βιβλίο, εγκώμιο, ποίημα, δοκίμιο, σάντουιτς. Οπότε μόλις σε έσωσα από κράξιμο και πολύ βρισίδι από τον Ανδρέα. Κάπου εδώ σου λέω παρακαλώ.

Χμ, τι άλλο να πω; Γιατί πρέπει να γεμίσω και δυόμισι σελίδες aka (για σας που διαβάζετε την παρούσα μαλάκια) 613 ακόμα λέξεις την στιγμή που βρισκόμεθα κοντά στις 440.
Το βρήκα θα σας πρήξω τα αρχίδια με τα anime!
Μπα, όχι, δεν είναι καλή σκέψη αυτή, κάτι τέτοιο θα σας κάνει να αποχωρήσετε μέσα στις επόμενες γραμμές από τον ιστότοπο μας (ο οποίος πρέπει να αλλάξει design btw) οπότε ας μην το θίξουμε αυτό το θέμα.

Ας μιλήσουμε για τα αρχίδια μου λοιπόν!
Τα αρχίδια μου είναι 2, ο Όρχις και ο Όρχις, συνονόματοι και συγκάτοικοι και εορτάζουν μαζί με τον γείτονα τους του Αγίου Πούτσου ανήμερα.
Τα αρχίδια μου είναι έξυπνα. Μάθαν την νεοελληνική γραφή με το που συμπλήρωσαν το δεύτερο έτος της ζωής τους. Μια παρένθεση, είναι δίδυμα και έχουν ίδια μέρα γενέθλια και μ τον γείτονα τους και με μένα. Που λέτε λοιπόν, όποτε κάποιος με ανάγκαζε να χαλάσω φαιά ουσία για σκοπό ο οποίος δεν με ενδιέφερε τους έλεγα να τον γράψουν και αυτοί το κάναν. Κάπου εκεί έγιναν οι γραμματείς μου.
Με τα αρχίδια μου έχω γλυκές παιδικές αναμνήσεις. Παίζαμε διάφορα παιχνίδια θυμάμαι, ενώ πολύ συχνά παίζαμε και mind games. Ήμουν τόσο χαρούμενος με την χημεία που είχαμε αναπτύξει που τα σύστηνα και σε φίλες μου. Αυτές βέβαια με έδερναν και με έλεγαν ανώμαλο. Κάπου εκεί κατάλαβα ότι η γυναίκα είναι αναγκαίο κακό.
Επίσης, ξέρω ότι μεγάλο μέρος του πληθυσμού που αναγιγνώσκει το άρθρο μου έχει μουνί, οπότε γυναίκες εγώ και τα αρχίδια μου σας αγαπάμε.
Φυσικά και δεν γίνεται να μην αναφέρω ότι με τα αρχίδια μου δεν έχουμε τσακωθεί ποτέ μου. Γι αυτό και τα αρχίδια είναι οι καλύτεροι μου φίλοι.
Ναι, Φίλιππε ούτε με εσένα έχω τσακωθεί ποτέ και ναι και συ είσαι από τους καλύτερους μου φίλους γιατί γκρινιάζεις όμως; Αρχίδι δεν είσαι και συ; Οπότε στα αρχίδια σου είσαι και συ κολλητός μου.
(Γιώργο, δεν είσαι αρχίδι μα παραμένεις κολλητός μου.)
Τέλος, να πω στις κοπελιές ότι τα αρχίδια μου και ο γείτονας τους δεν σας πείραξαν ποτέ. Ίσα ίσα, που ο γείτονας τους είναι και τζέντλεμαν και σηκώνεται όποτε σας βλέπει.
Ντάξει δεν το κάνει και με όλες σας καθώς ένας τζέντλεμαν επιχειρεί να αποδείξει τον χαρακτηρισμό του σε ανεπτυγμένα εγκεφαλικά δίποδα και σε όποιες ξεχωρίζει ξεκάθαρα το φύλο τους. Λυπάμαι, αλλά κάποιες δεν τηρείται κάποιο ή κάποια από τα παραπάνω και αν τα τηρείται τότε ανήκετε στην λίστα με τις εξαιρέσεις.
Εκεί που θέλω να καταλήξω (πάντα μου έλεγαν οι καθηγήτριες ότι ψιλοπαρεκλίνω από το θέμα) είναι ότι η αρχιδοπαρέα λοιπόν δεν σας πειράζει. Γιατί λοιπόν όποτε η φίλη μου και γνωστή σεξοβόμβα, Μαρία Παλάμη, πιάνει φιλίες στο ξεκάρφωτο, είτε με τους δίδυμους κύριους Βυζίδες είτε με τους πολύ ξηγημένους φίλους μου, κύριους Κωλομέρηδες, εσείς χτυπάτε ανελέητα τους κολλητούς μου; Σας δώσαμε τέτοιο δικαίωμα; Αφήστε μας ήσυχους πια! Εμείς φταίμε που θέλαμε κάνουμε φιλίες με εσάς, δεν αξίζει να ασχολιόμαστε πλέον.


Οκ, μίλησα και για τα αρχίδια μου, τι άλλο έμεινε; Α, τώρα που το θυμήθηκα για να μην το ξεχάσω: Εγώ κ ο Φίλιππος έχουμε σκεφτεί εδώ και κανένα δίμηνο να γράψουμε το άρθρο μας “Αργκ” άρθρο που ενδέχεται να τελειώσει παράλληλα με τους Ολυμπιακούς στην Πάτρα. Επίσης θέλουμε να κάνουμε και ένα άρθρο για anime. Όλο και κανένας καμένος θα κάτσει να το διαβάσει και να πει την άποψη του.


Ρε, τι μαλάκας είμαι; Πέρασαν τόσοι μήνες και ούτε μια αναφορά στην ψηφοφορία που βρίσκεται στο πλάι του blog. Μια ψηφοφορία που έχει λήξει εδώ και κάνα δίμηνο αλλά ήταν πολύ αξιόλογη.

Του μπη όνεστ (σας φάνηκε αντιαισθητικό αυτό; Που να δείτε πως μου φαίνονται εμένα τα em0.greeklish.sAs.poO.grafete.opws.
eipe.k.enas.8eoOlhs.san.na.xete.karkinoOli.
st.daktulakia.mwe.mwe.papaw.caC <3). Του μπη όνεστ λοιπόν, στ αρχίδια μου η γνώμη σας αλλά με έτρωγαν οι κολλητοί μου να μάθουν την γνώμη σας. Εν τελει τους είπα να πάρουν μαύρο χοντρό ανεξίτηλο και με ευγενικό τρόπο (ευγένεια άλλωστε είναι η λέξη η οποία χαρακτηρίζει τον χαρακτήρα μου, τα πεπραγμένα μου και γενικά το είναι μου) να σας γράψουν. Λοιπόν, συμπλήρωσα δυόμισι σελίδες, πάνω που άρχισα να βαριέμαι. Τον πούλο και τα λέμε. Συντάχθηκε από: Ανδρέας

Επ καλησπέρα. Σας έχασα, πάει κάνα τρίμηνο στο χαλαρό από την τελευταία φορά που είπα να φιλοτιμηθώ να χαλάσω μισή ώρα από την ζωή μου στο ευπαθή πρόγραμμα της Microsoft που ονομάζετε Word.
Τι λέει καλά; Βασικά είτε μου πείτε ότι είστε καλά είτε όχι ο αέρας που θα κουνήσει τα αρχίδια μου τα ίδια μποφόρ θα είναι οπότε γιατί να χαλάσετε την ζαχαρένια σας;
Φάνηκε λίγο απότομο το άνωθεν; Γιατί ψέματα είναι; Πείτε πραγματικά τώρα, πόσοι από σας λέτε στον άλλο “τι λέει” και ενδιαφέρεστε; Ή για να μην γίνομαι και απόλυτος, σε πόσους όταν το λέτε το εννοείτε; Προσωπικά, το έχω ακούσει τόσες πολλές φορές που όποτε συναντώ γνωστό με τον οποίο οι κοινωνικές μας επαφές περιορίζονται στην υποτυπώδη επικοινωνία απαγγέλλω το παρακάτω:
Γεια, όλα καλά, εσύ, πάντα καλά, τα λέμε, γεια.
Όλο αυτό με κενό μισού δευτερολέπτου ανάμεσα σε κάθε λέξη. Και δεν είναι λίγες οι φορές βέβαια που ο διάλογος μπορεί να καταλήξει κ έτσι:
(Α: Ανδρέας R: Random δίποδο που με πλησίασε)

R: Γεια
A: Γεια
R: …
A: Όλα καλά, εσύ;
R: Γάμησε τα
A: Πάντα καλά
R: Ναι ναι
A: Άντε τα λέμε
R: Οκ ρε, μιλ…
A: Γεια

Αλλά στα παπάρια μου οπότε νταξ.

Πιθανόν να νομίζετε ότι θα κάνω άρθρο κοινωνική κατακραυγή για το “Ω, κοίτα πως καταλήξαμε έτσι! Που πήγαν οι εποχές που ήμασταν ανοικτούληδες και προσφέραμε λουλούδια ο ένας στον άλλον; Τότε που κλάναμε και μύριζε λεβάντα; Οι εποχές που τον παίζαμε και από το πέος ξεπρόβαλλαν με τσαχπινιά λευκές σταγόνες που όμοιες τους ήταν μόνο οι μπλα μπλα μπλα γκουχ σνιφ” Αλλά θα γίνω γραφικούλης και τους γραφηκούληδες τους βαράμε. Δεν θα ταν λοιπόν ωραίο να αντικρίσει ξαφνικά η μάνα μου τον σχιζοφρενή γιόκα της εν ώρα δράσης.

- Οκ, ρε Ανδρέα, τότε γιατί στον Πεοκράτωρ γράφεις το κείμενο αυτό;
- Γιατί είναι 11 το βράδυ, είχα όρεξη να βάλω τα άπαντα από dubstep και drum n bass να παίζουν και το μόνο που μπορούσα να κάνω παράλληλα ήταν να γράψω σκόρπιες σκέψεις.
Ναι, ακριβώς. Ξέρεις, στο δημοτικό μας έμαθαν την επικεφαλίδα, μια φράση που άλλοτε είναι μονολεκτική και άλλοτε έχει χ λέξεις όπου χ € [2, 8] (αν δεν έκανες άλγεβρα πρώτη λυκείου και δεν καταλαβαίνεις τι γράφω, δεν σου φταίω) και τέλος πάντων αυτή η φράση σου έλεγε τι πραγματεύεται το εκάστοτε κείμενο, άρθρο, βιβλίο, εγκώμιο, ποίημα, δοκίμιο, σάντουιτς. Οπότε μόλις σε έσωσα από κράξιμο και πολύ βρισίδι από τον Ανδρέα. Κάπου εδώ σου λέω παρακαλώ.

Χμ, τι άλλο να πω; Γιατί πρέπει να γεμίσω και δυόμισι σελίδες aka (για σας που διαβάζετε την παρούσα μαλάκια) 613 ακόμα λέξεις την στιγμή που βρισκόμεθα κοντά στις 440.
Το βρήκα θα σας πρήξω τα αρχίδια με τα anime!
Μπα, όχι, δεν είναι καλή σκέψη αυτή, κάτι τέτοιο θα σας κάνει να αποχωρήσετε μέσα στις επόμενες γραμμές από τον ιστότοπο μας (ο οποίος πρέπει να αλλάξει design btw) οπότε ας μην το θίξουμε αυτό το θέμα.

Ας μιλήσουμε για τα αρχίδια μου λοιπόν!
Τα αρχίδια μου είναι 2, ο Όρχις και ο Όρχις, συνονόματοι και συγκάτοικοι και εορτάζουν μαζί με τον γείτονα τους του Αγίου Πούτσου ανήμερα.
Τα αρχίδια μου είναι έξυπνα. Μάθαν την νεοελληνική γραφή με το που συμπλήρωσαν το δεύτερο έτος της ζωής τους. Μια παρένθεση, είναι δίδυμα και έχουν ίδια μέρα γενέθλια και μ τον γείτονα τους και με μένα. Που λέτε λοιπόν, όποτε κάποιος με ανάγκαζε να χαλάσω φαιά ουσία για σκοπό ο οποίος δεν με ενδιέφερε τους έλεγα να τον γράψουν και αυτοί το κάναν. Κάπου εκεί έγιναν οι γραμματείς μου.
Με τα αρχίδια μου έχω γλυκές παιδικές αναμνήσεις. Παίζαμε διάφορα παιχνίδια θυμάμαι, ενώ πολύ συχνά παίζαμε και mind games. Ήμουν τόσο χαρούμενος με την χημεία που είχαμε αναπτύξει που τα σύστηνα και σε φίλες μου. Αυτές βέβαια με έδερναν και με έλεγαν ανώμαλο. Κάπου εκεί κατάλαβα ότι η γυναίκα είναι αναγκαίο κακό.
Επίσης, ξέρω ότι μεγάλο μέρος του πληθυσμού που αναγιγνώσκει το άρθρο μου έχει μουνί, οπότε γυναίκες εγώ και τα αρχίδια μου σας αγαπάμε.
Φυσικά και δεν γίνεται να μην αναφέρω ότι με τα αρχίδια μου δεν έχουμε τσακωθεί ποτέ μου. Γι αυτό και τα αρχίδια είναι οι καλύτεροι μου φίλοι.
Ναι, Φίλιππε ούτε με εσένα έχω τσακωθεί ποτέ και ναι και συ είσαι από τους καλύτερους μου φίλους γιατί γκρινιάζεις όμως; Αρχίδι δεν είσαι και συ; Οπότε στα αρχίδια σου είσαι και συ κολλητός μου.
(Γιώργο, δεν είσαι αρχίδι μα παραμένεις κολλητός μου.)
Τέλος, να πω στις κοπελιές ότι τα αρχίδια μου και ο γείτονας τους δεν σας πείραξαν ποτέ. Ίσα ίσα, που ο γείτονας τους είναι και τζέντλεμαν και σηκώνεται όποτε σας βλέπει.
Ντάξει δεν το κάνει και με όλες σας καθώς ένας τζέντλεμαν επιχειρεί να αποδείξει τον χαρακτηρισμό του σε ανεπτυγμένα εγκεφαλικά δίποδα και σε όποιες ξεχωρίζει ξεκάθαρα το φύλο τους. Λυπάμαι, αλλά κάποιες δεν τηρείται κάποιο ή κάποια από τα παραπάνω και αν τα τηρείται τότε ανήκετε στην λίστα με τις εξαιρέσεις.
Εκεί που θέλω να καταλήξω (πάντα μου έλεγαν οι καθηγήτριες ότι ψιλοπαρεκλίνω από το θέμα) είναι ότι η αρχιδοπαρέα λοιπόν δεν σας πειράζει. Γιατί λοιπόν όποτε η φίλη μου και γνωστή σεξοβόμβα, Μαρία Παλάμη, πιάνει φιλίες στο ξεκάρφωτο, είτε με τους δίδυμους κύριους Βυζίδες είτε με τους πολύ ξηγημένους φίλους μου, κύριους Κωλομέρηδες, εσείς χτυπάτε ανελέητα τους κολλητούς μου; Σας δώσαμε τέτοιο δικαίωμα; Αφήστε μας ήσυχους πια! Εμείς φταίμε που θέλαμε κάνουμε φιλίες με εσάς, δεν αξίζει να ασχολιόμαστε πλέον.


Οκ, μίλησα και για τα αρχίδια μου, τι άλλο έμεινε; Α, τώρα που το θυμήθηκα για να μην το ξεχάσω: Εγώ κ ο Φίλιππος έχουμε σκεφτεί εδώ και κανένα δίμηνο να γράψουμε το άρθρο μας “Αργκ” άρθρο που ενδέχεται να τελειώσει παράλληλα με τους Ολυμπιακούς στην Πάτρα. Επίσης θέλουμε να κάνουμε και ένα άρθρο για anime. Όλο και κανένας καμένος θα κάτσει να το διαβάσει και να πει την άποψη του.


Ρε, τι μαλάκας είμαι; Πέρασαν τόσοι μήνες και ούτε μια αναφορά στην ψηφοφορία που βρίσκεται στο πλάι του blog. Μια ψηφοφορία που έχει λήξει εδώ και κάνα δίμηνο αλλά ήταν πολύ αξιόλογη.

Του μπη όνεστ (σας φάνηκε αντιαισθητικό αυτό; Που να δείτε πως μου φαίνονται εμένα τα em0.greeklish.sAs.poO.grafete.opws.
eipe.k.enas.8eoOlhs.san.na.xete.karkinoOli.
st.daktulakia.mwe.mwe.papaw.caC <3). Του μπη όνεστ λοιπόν, στ αρχίδια μου η γνώμη σας αλλά με έτρωγαν οι κολλητοί μου να μάθουν την γνώμη σας. Εν τελει τους είπα να πάρουν μαύρο χοντρό ανεξίτηλο και με ευγενικό τρόπο (ευγένεια άλλωστε είναι η λέξη η οποία χαρακτηρίζει τον χαρακτήρα μου, τα πεπραγμένα μου και γενικά το είναι μου) να σας γράψουν. Λοιπόν, συμπλήρωσα δυόμισι σελίδες, πάνω που άρχισα να βαριέμαι. Τον πούλο και τα λέμε. Συντάχθηκε από: Ανδρέας

Read more...