BRAINLESS FUCKING ZOMBIES!

Σήμερα δεν έχει random κράξιμο. Με αφορμή ένα όμορφο video, που υπό τη μουσική υπόκρουση του “Paint it Black” έδειξε μια ζωή να περνά μέσα από το facebook κατάλαβα πως ο μόνος λόγος για τον οποίο δεν έχει συμβεί ακόμη είναι γιατί το γαμημένο μετράει λιγότερο από δεκαετία.

Ω, ναι! Έχουμε την τιμή να είμαστε μια γενιά ξεφτιλισμένη. Όχι; Think again. Έχουμε λιώσει μπροστά από τις οθόνες (ναι κι εγώ εν μέρει) άσκοπα. Χάνουμε ώρες από τη ζωή μας περιμένοντας τον «φίλο» μας σε οποιοδήποτε site να σχολιάσει την καινούρια μας φωτογραφία/βίντεο, η οποία και τραβήχτηκε άσκοπα μόνο και μόνο για να δημιουργήσει μια ψευδαίσθηση. Την ψευδαίσθηση πως ανήκουμε σε μια μεγάλη ομάδα και πως έχουμε διψήφιο ή και τριψήφιο αριθμό φίλων. Γάμησέ τα, δηλαδή! Αν αυτό δεν ονομάζεται πάτος τι ονομάζεται; Α! Ξέρω! Δεν πιάσαμε πάτο. Ακόμη δε γράφουμε ότι μας συμβαίνει στο διαδίκτυο και δεν έχουμε αντικαταστήσει την κοινωνική μας ζωή με αυτό. Ακόμη δεν υπάρχει η δυνατότητα να «τα φτιάξουμε» με κάποια/κάποιον μέσω internet. Oh… wait… DOH! Κι αυτό το κάναμε.

Δε λέω. Κάτσε στο net να διασκεδάσεις. Κάθε εργαλείο έχει και την ευχάριστη πλευρά του. Παίξε και κάνα παιχνίδι. Πού είναι τo κακό; Όλα όμορφα δεν ακούγονται θεωρητικά; Έτσι, με τα λουλουδάκια τους και τις μέλισσες (όλοι καταλάβαμε πού το πάω). Βλέπω γύρω μου ζόμπι όρθια, όχι να παίζουν, αλλά να ψοφάνε πάνω στο ποντίκι. Κι όχι μικρά κι άμαθα παιδιά. Τα internet καφέ γεμάτα με ηλικίες από 15 - 30 είναι. Ακούω γύρω μου τους πάντες να βγάζουν φωτογραφίες και πριν ειπωθεί τίποτε άλλο με χτυπάει σα σφυρί η φράση «Αυτή πάει facebook μεγάλε.». Really? NO SHIT? Sorry, I can’t hear you over the sound of nobody caring! Κανείς δε νοιάζεται. Εσύ νοιάζεσαι για κάθε αποτυχημένη-και-καλά-επαγγελματική φωτό του κάθε μαλάκα στο net; Fucking όχι. Γιατί να το κάνουν εκείνοι για σένα;

Πήξαμε στους ηλίθιους πια. Όχι αστεία. Δε μιλάω για μαλάκες. Μιλάω για ηλίθιους κι αυτό είναι χειρότερο. Ο μαλάκας θα σ’ ενοχλήσει μια-δυο κι έπειτα θα καταλάβει πως μαλακίζεται και θα φύγει. Ο ηλίθιος θα κάνει τη μαλακία του και θα νομίζει πως είναι κι ο γαμιάς της δασούπολης. Όχι φίλε Ηλίθιε. Το ότι το κάνουν πολλοί δεν αποτελεί δικαιολογία. Είσαι αρκετά μεγάλο παιδί ώστε να αποφασίζεις μόνος σου για το πόση μαλακία θα λάμψεις στον περίγυρό σου. Σε βαράει η μάνα σου; Έχεις ξεχάσει τι πάει να πει ζωή/μπάνιο/γυμναστική/ομιλία; Το internet δεν είναι λύση.

Είχα μια συζήτηση με κάτι φίλους για το ποιος διαβάζει ποτέ όλα εκείνα που μας βγάζουν οι ιστοσελίδες πριν πατήσουμε agree. Εκεί μπορεί να λέει πως θα μου πετάξουν τα μάτια έξω με double penetration. Εγώ όμως πατάω agree γιατί θέλω λογαριασμό στο twitter/fb/etc. Αυτά είναι! Γουστάρω DP από τα μάτια. Λοιπόν, δε βγάζουμε σιγά-σιγά το keyboard από τον κώλο μας, ν’ αρχίσουμε να δείχνουμε και σε κάνα alien πως έχουμε IQ μεγαλύτερο από 60; Έλα μπράβο.

Αλλά ποιος είμαι εγώ να κρίνω; Σωστό. Ε, λοιπόν, εγώ λέω να πάνε όλα στο διάολο. Και ‘γω κι εσείς και ο real κόσμος κι ό,τι έχει υλική υπόσταση. Πάμε να χτίσουμε έναν κόσμο σε java και html. Έλα. Θα ‘ναι καλύτερος από αυτόν και θα μπορούμε να κρυβόμαστε εκεί όταν καταλαβαίνουμε πως αποτυχαίνουμε ξανά και ξανά σ’ αυτόν που ζούμε. Πού είναι το κακό, ε; Εμπρός, να βαρέσουμε διάλυση. Εμπρός στο γέμισμα κενών που δημιουργήθηκαν από την τεχνολογία, με περισσότερο χάσιμο σ’ αυτήν. Φύγαμε για το τίποτα. Εξ’ άλλου, στον πραγματικό κόσμο ζούμε; Όχι. Η Ζωή μας είναι γραμμένη με 0 και 1 και σ’ αυτά τα ψηφία θα αφιερωθούμε.

Μπορείτε τώρα όλοι να γυρίσετε στο κανονικό, να ανοίξετε για 6η φορά σήμερα τα mails σας και να μπείτε λίγο msn/fb να κοινωνικοποιηθείτε και λίγο. Αντίο.

Σήμερα δεν έχει random κράξιμο. Με αφορμή ένα όμορφο video, που υπό τη μουσική υπόκρουση του “Paint it Black” έδειξε μια ζωή να περνά μέσα από το facebook κατάλαβα πως ο μόνος λόγος για τον οποίο δεν έχει συμβεί ακόμη είναι γιατί το γαμημένο μετράει λιγότερο από δεκαετία.

Ω, ναι! Έχουμε την τιμή να είμαστε μια γενιά ξεφτιλισμένη. Όχι; Think again. Έχουμε λιώσει μπροστά από τις οθόνες (ναι κι εγώ εν μέρει) άσκοπα. Χάνουμε ώρες από τη ζωή μας περιμένοντας τον «φίλο» μας σε οποιοδήποτε site να σχολιάσει την καινούρια μας φωτογραφία/βίντεο, η οποία και τραβήχτηκε άσκοπα μόνο και μόνο για να δημιουργήσει μια ψευδαίσθηση. Την ψευδαίσθηση πως ανήκουμε σε μια μεγάλη ομάδα και πως έχουμε διψήφιο ή και τριψήφιο αριθμό φίλων. Γάμησέ τα, δηλαδή! Αν αυτό δεν ονομάζεται πάτος τι ονομάζεται; Α! Ξέρω! Δεν πιάσαμε πάτο. Ακόμη δε γράφουμε ότι μας συμβαίνει στο διαδίκτυο και δεν έχουμε αντικαταστήσει την κοινωνική μας ζωή με αυτό. Ακόμη δεν υπάρχει η δυνατότητα να «τα φτιάξουμε» με κάποια/κάποιον μέσω internet. Oh… wait… DOH! Κι αυτό το κάναμε.

Δε λέω. Κάτσε στο net να διασκεδάσεις. Κάθε εργαλείο έχει και την ευχάριστη πλευρά του. Παίξε και κάνα παιχνίδι. Πού είναι τo κακό; Όλα όμορφα δεν ακούγονται θεωρητικά; Έτσι, με τα λουλουδάκια τους και τις μέλισσες (όλοι καταλάβαμε πού το πάω). Βλέπω γύρω μου ζόμπι όρθια, όχι να παίζουν, αλλά να ψοφάνε πάνω στο ποντίκι. Κι όχι μικρά κι άμαθα παιδιά. Τα internet καφέ γεμάτα με ηλικίες από 15 - 30 είναι. Ακούω γύρω μου τους πάντες να βγάζουν φωτογραφίες και πριν ειπωθεί τίποτε άλλο με χτυπάει σα σφυρί η φράση «Αυτή πάει facebook μεγάλε.». Really? NO SHIT? Sorry, I can’t hear you over the sound of nobody caring! Κανείς δε νοιάζεται. Εσύ νοιάζεσαι για κάθε αποτυχημένη-και-καλά-επαγγελματική φωτό του κάθε μαλάκα στο net; Fucking όχι. Γιατί να το κάνουν εκείνοι για σένα;

Πήξαμε στους ηλίθιους πια. Όχι αστεία. Δε μιλάω για μαλάκες. Μιλάω για ηλίθιους κι αυτό είναι χειρότερο. Ο μαλάκας θα σ’ ενοχλήσει μια-δυο κι έπειτα θα καταλάβει πως μαλακίζεται και θα φύγει. Ο ηλίθιος θα κάνει τη μαλακία του και θα νομίζει πως είναι κι ο γαμιάς της δασούπολης. Όχι φίλε Ηλίθιε. Το ότι το κάνουν πολλοί δεν αποτελεί δικαιολογία. Είσαι αρκετά μεγάλο παιδί ώστε να αποφασίζεις μόνος σου για το πόση μαλακία θα λάμψεις στον περίγυρό σου. Σε βαράει η μάνα σου; Έχεις ξεχάσει τι πάει να πει ζωή/μπάνιο/γυμναστική/ομιλία; Το internet δεν είναι λύση.

Είχα μια συζήτηση με κάτι φίλους για το ποιος διαβάζει ποτέ όλα εκείνα που μας βγάζουν οι ιστοσελίδες πριν πατήσουμε agree. Εκεί μπορεί να λέει πως θα μου πετάξουν τα μάτια έξω με double penetration. Εγώ όμως πατάω agree γιατί θέλω λογαριασμό στο twitter/fb/etc. Αυτά είναι! Γουστάρω DP από τα μάτια. Λοιπόν, δε βγάζουμε σιγά-σιγά το keyboard από τον κώλο μας, ν’ αρχίσουμε να δείχνουμε και σε κάνα alien πως έχουμε IQ μεγαλύτερο από 60; Έλα μπράβο.

Αλλά ποιος είμαι εγώ να κρίνω; Σωστό. Ε, λοιπόν, εγώ λέω να πάνε όλα στο διάολο. Και ‘γω κι εσείς και ο real κόσμος κι ό,τι έχει υλική υπόσταση. Πάμε να χτίσουμε έναν κόσμο σε java και html. Έλα. Θα ‘ναι καλύτερος από αυτόν και θα μπορούμε να κρυβόμαστε εκεί όταν καταλαβαίνουμε πως αποτυχαίνουμε ξανά και ξανά σ’ αυτόν που ζούμε. Πού είναι το κακό, ε; Εμπρός, να βαρέσουμε διάλυση. Εμπρός στο γέμισμα κενών που δημιουργήθηκαν από την τεχνολογία, με περισσότερο χάσιμο σ’ αυτήν. Φύγαμε για το τίποτα. Εξ’ άλλου, στον πραγματικό κόσμο ζούμε; Όχι. Η Ζωή μας είναι γραμμένη με 0 και 1 και σ’ αυτά τα ψηφία θα αφιερωθούμε.

Μπορείτε τώρα όλοι να γυρίσετε στο κανονικό, να ανοίξετε για 6η φορά σήμερα τα mails σας και να μπείτε λίγο msn/fb να κοινωνικοποιηθείτε και λίγο. Αντίο.

Read more...